Ben jij ook zo toe aan
rust in je hoofd en je lijf?

Ik zie je vastlopen in je werk. Je blijft doorgaan en geeft niet op, ondanks de veel te hoge werkdruk, zieke collega’s en alle administratie die je ‘erbij’ moeten doen. Het plezier in je werk zakt vaak naar de achtergrond, omdat je aan het in je overlevingsstand staat.  Maar dat geeft je liever niet toe, omdat je vindt dat je dat allemaal prima zou moeten kunnen, ookal ben je toe aan rust in je hoofd en in je lijf.

Ik zie hoe loyaal en verantwoordelijk je bent en ziekmelden, dan moet het toch wel echt heel ernstig zijn. Je vindt écht dat je dat niet kan maken. Totdat je niet meer kan en je grootste angst uitkomt. Het voelt als falen, gezichtsverlies naar anderen. Je hebt totaal geen energie meer om thuis ook nog maar iets te kunnen doen.