Het overlijden van Peter R. de Vries. Een motoragent die mogelijk bewust werd doodgereden en een indrukwekkend laatste rit krijgt. Een schietpartij in de GGZ, waarbij twee zorgcollega’s ernstig gewond raken en van wie een van deze week het leven los moest laten, de ander nog altijd ernstig gewond. Sprakeloos…..
Limburg, Duitsland, België, ik keek vaker naar de media deze week. De beelden van het verwoestende water gaan niet zo makkelijk uit mijn hoofd. Ik zie op de tv plaatsen waar ik ooit was en zie dat daar huizen ingestort zijn. Mijn lijf trekt er letterlijk van samen, hoor de mensen spreken die getroffen zijn. En zie dat naast mensen, ook zoveel dieren in nood zijn.
Machteloosheid komt naar boven.
Is misschien wel een beter passend woord, onze emoties die omhoogkomen, vinden een klankbord in de massale steunbetuigingen die overal gedeeld worden. De sprakeloosheid en machteloosheid zijn een reflectie dat ons brein moeite heeft om te bevatten wat er gebeurd is. Onze veiligheid is in het geding en daardoor zijn we meer alert. Onze reflexen van vluchten, vechten, bevriezen worden razendsnel in paraatheid gebracht, normale breinreacties op afschuwelijke gebeurtenissen. Het is overweldigend, het kost ons moeite om te reageren, hoe gaan we hier mee om.
In beweging komen.
Een brein dat té veel leed te verduren krijgt, kan vastlopen. Trauma kan ontstaan als we bevroren raken en niet meer adequaat kunnen reageren. Na de overweldigende week, het doorvoelen van al die emoties, is het nodig om in beweging te komen. Daarbij is het hebben van steun van mensen om je heen een belangrijke waarde, verbondenheid, saamhorigheid en kunnen vertellen wat je bezighoudt.
Massaal werden berichten gedeeld om dieren in nood elders op te vangen, velen reageerden en haalden met trailers dieren op om ze een tijdelijk veilig thuis te geven. Giro 777 werd deze keer voor de getroffen mensen in Limburg opengesteld, er wordt gedeeld. Gedeeld in nabijheid, betrokkenheid, menselijkheid, praktische hulp en geld. Een koe die na ongeveer 100 kilometer in het water, met man en macht gered wordt. Beweging om machteloosheid te verdrijven.
Wat ik niet meer wil vergeten.
Dat het leven een geschenk is, vrijheid, een dak boven je hoofd is niet vanzelfsprekend. Sprakeloos ben ik, maar vergeet de lijfspreuk van Peter R. de Vries niet meer, leven ‘On bended knee is no way to be free’. Ik kan het niet beter verwoorden dat in het gedicht dat op zijn bureau stond:
Muurbloem
Er zijn vele wegen,
maar de juiste weg
is de weg er tegen;
niet de weg er onder,
dat is onderkruiperij;
niet de weg erover
dat is pluimstrijkerij,
maar de weg er tegen,
tegen alle wegen in
en dat is van de wijsheid
nog maar het begin.
(Bertus Aafjes 1914-1993)
Als je wilt reageren, mail me gerust.
