Shit, is het net weer niet gelukt’, schiet door mijn hoofd als ik mijn dag afsluit. Een paar minuten krijgt de innerlijke ‘terror Mo’ de kans om mijn brein te bestoken met allerlei piekergedachten. Het klinkt allemaal als ideaal, een eigen bedrijf en vrijheid, want hé, dat was de droom. Maar als je je droom leeft, is het niet langer je droom….
Dan is het al realiteit en voor een tijdje vindt mijn brein dat prima. Lekker comfortabel, alles loopt, alle uitdagingen weer gehad. Eindelijk rust en mijn doel bereikt. Kennelijk houdt mijn brein niet van comfortabel of lang hetzelfde doen. Er sluipt dan altijd wat onrust in en dat herkennen veel van mijn klanten.
Ooit van een bore-out gehoord? Dat je al langere tijd hetzelfde doet in je leven, dat het uit kan kauwen, tekenen en met je ogen dicht uit kan werken. Dat er al langer iets knaagt in, wat je maar niet kan benoemen. Langzaam sluipt, oh echt, SLEUR naar binnen. Is dit het nou? Je gezin, al dan niet kinderen, je werk, je sociale leven. Is er eigenlijk wel tijd voor JOU? WAT WIL JIJ? Het voelt niet vrij….
Ik zie veel mensen worstelen met de post Corona periode. Ineens mag er weer van alles en ons brein is daar niet meer aan gewend. Eigenlijk bizar raar, als je al die tijd hevig terugverlangde naar ‘normaal’, maar nu het zover is, ontstaat er in je brein onrust.
Dat is eigenlijk normaal, want ons brein snakt naar ritme. Hoe vervelend de afgelopen 2 jaren ook zijn geweest in dingen niet kunnen en mogen doen, want verlieservaring, ons brein is er mooi wel aan gewend geraakt. Dat we niet af konden spreken, zodat je op de bank kon zakken ’s avonds. Netflix kijken omdat je uitgeput bent, een zak M&M’s erbij die leeg is voor je er erg in hebt.
Mijn klanten werken vaak in het onderwijs en de zorg, zij zijn in het bijzonder uitgerekt de afgelopen 2 jaar. Ik kan er over meepraten, destijds nog in de GGZ en gewoon op locatie mensen zien, want zorgplicht. Tegelijkertijd thuis werken, alle grenzen leken te vervagen. Dat vroeg ontzettend veel van jou, maar ook van jouw brein. Geen wonder dat je ’s avonds uitgeput bent!
In het onderwijs was zoveel onduidelijkheid, wel werken, niet werken live. Online lesgeven, half om half online en live lesgeven. Je brein raakt ervan in een error, dus logisch dat je aan het eind van de dag overprikkeld en uitgeput bent geraakt. ‘Doe mijn dan maar even ‘hersenloos’ tv kijken met de cursus bankhangen voor gevorderden’ is een gevleugelde uitspraak van mij 😊
Voor je ’t weet ben je een uur verder, schrik je je rot dat er zoveel tijd verstreken is en komt dat rottige mechanisme van jezelf op je kop gaan zitten naar boven. Je had nog dit, je had nog dat, je had wel even een vriendin kunnen bellen, het schuldgevoel kruipt omhoog en zet…alweer je brein onder druk. Het was al overprikkeld geraakt en hè, daar gaat je nachtrust weer, want een compleet opgedraaid brein dat nog volop moet verteren.
We zijn er toch zo goed in, onszelf afstraffen. Moet je je voorstellen als je dát om zou kunnen draaien. Die gedachte, gewoon 180 graden andersom! Als je je eigen ‘terror me’ hoort, draai ‘m om. Bedank haar voor de waarschuwing, het meedenken maar luister er niet naar. Draai het om en laat je energie stromen. De ‘shit ik heb een uur van mijn tijd verspild met Netflixen’ wordt bijvoorbeeld ‘kennelijk heb ik behoefte aan rust, ik neem een douche en ga op tijd naar bed’. En zo kan je ontelbaar veel bestraffende gedachten ‘omdenken’, zoals Berthold Gunster het zo mooi noemt.
Je brein voelt geen verschil of een gedachte positief of negatief is, de uitkomst echter maakt een wereld van verschil!
Als jij de sprong wil wagen heb je een besluit te nemen, een keuze te maken. Je bent al vrij, als je weet hoe je jouw brein en jouw lichaam kan inzetten om iedere dag opnieuw een stap in jouw toekomst te creëren met positieve gedachten.
Ik maakte vorige week die sprong. De komende maanden staan naast het werken in mijn praktijk, in het teken van het ontwikkelen en schrijven van een onlinetraining. Ik liep tegen de grenzen van mijn agenda op, kan niet iedereen één op één behandelen. Het zit al jaren in mijn hoofd als onvervuld verlangen, nu mag het zich stap voor stap gaan ontvouwen. Nog geen idee HOE, maar de sprong naar vrijheid gaat altijd stap voor stap.
Natuurlijk houd ik je op de hoogte van mijn online reis en avontuur, mocht dit met je resoneren, laat het me weten. Er staan al mensen op de lijst die op de hoogte willen blijven. Natuurlijk ben ik heel benieuwd wat jij in een online traject zou willen zien of leren.
Als je dat met me wil delen via de mail, zou ik dat geweldig vinden!
Warme groet, ik wens je een zonnige week toe 🍀🌟
Monique
PS: de torenvalk van vorige week? Dat bleek een sperwer te zijn, met dank aan het briljante observatievermogen van iemand uit mijn netwerk 🙏💚 en zie je bij deze blog het volgende lentewonder in onze tuin 😊🌟
