‘Ik denk dat dit wel wat voor jou is’. Mijn moeder overhandigde me een boek met de titel Hoogsensitieve personen van Elaine N. Aron. Ik weet nog hoe verbaasd ik was dat ik uitgerekend van mijn moeder dit boek kreeg, het moet een jaar of 20 geleden zijn. In die tijd werd Hoogsensitiviteit (HSP) vooral als ‘zweverig’ gezien.
Deze week is de week van de HSP en ik zocht ik mijn lagere schoolrapport op. Ik lees en tuimel van de ene verbazing in de andere. ‘In het begin droomde ze wel eens weg, maar dat is nu beslist minder’ en Monique doet goed haar best, maar is soms te snel afgeleid. En als slotconclusie: ‘Monique werkt wel goed, maar toch is de concentratie niet altijd voldoende’.
Mijn brein gaat op topsnelheid door mijn herinneringen heen. Ik vond die juffrouw die dat schreef, helemaal niet leuk. Vond school niet leuk, vond het niet interessant dat rekenen en keek liever naar buiten. Ik blader verder door mijn rapport in latere klassen en zie tenenkrommende opmerkingen staan over het vak cijferen. ‘Slordige fouten’ en later ‘nauwkeurigheid ontbreekt’. Het raakt iets diep vanbinnen.
Kennelijk was er een standaard van beoordelen, die mijn sensitiviteit en gevoeligheid geen goed deed. Waardoor ik kennelijk destijds het besluit nam om dan maar te gaan doen ‘zoals het hoort’. Die gevoeligheid speelde ook op het schoolplein parten, ik viel buiten de boot omdat ik al bij de kleinste opmerking ‘boven op de kast sprong’. Een dankbaar doelwit om gepest te worden. Een diep patroon dat ik niet goed genoeg was, ontstond.
Nu weet ik dat kritiek bij HSP mensen veel harder binnen komt. Dat ze meer hersengebieden gebruiken bij het verwerken van prikkels, want alles, maar dan ook alles komt binnen. En over alles moet worden nagedacht, niet één keer maar op alle mogelijke manieren en pas dan (daar kunnen dagen tussen zitten) kun je naar de buitenwereld vertellen wat je antwoord is of hoe jij erover denkt.
En las ik destijds dat boek en weet nog dat de tranen over mijn wangen liepen. Dit ging over mij! Het is een belangrijke basis in mijn werk geworden, er was niets mis met mij. Juist deze kwaliteiten helpen mij enorm goed in mijn werk in de praktijk en gaven mijn zelfvertrouwen een boost.
Herken jij dit ook? Dat je alles wat er om je heen gebeurt, waarneemt? Je feilloos aanvoelt hoe de stemming van je partner, je kinderen, collega’s is? Dat je af en toe snakt naar RUST en dat je wilt dat er niemand tegen je praat? En je je altijd opgejaagd lijkt te voelen als je veel moet doen, vooral onder tijdsdruk? Mega geïrriteerd kan reageren als je collega’s telkens vragen ‘of jij dat er nog even bij kan doen’?
Ik herken ze allemaal, weet ook hoé dat mijn leven beïnvloed heeft, maar heb het omgedraaid naar kracht. Het is een prachtige kwaliteit die 15-20% van de wereldbevolking heeft. Maar weet ook hoe die gevoeligheid je dwars kan zitten, als er tegenslag is.
Als jij je herkent in wat ik schrijf en meer wil weten, mail me gerust, ik ga graag met je in gesprek.
