Het is net alsof ik mijn droom binnenloop…eindelijk weer op bezoek bij een lieve vriendin en collega. Ze heeft me haar nieuwe praktijkadres gegeven en met behulp van mijn navigatie sla ik linksaf een weggetje met klinkers in. Om mij heen zie ik boerderijen, weilanden en bomen, dat alles overgoten met zonnestralen. ‘U bent gearriveerd’ hoor ik de blikken stem zeggen.
Waar ik al jaren over droom.
In een flits herinner ik me dat ik mijn opa vroeger vertelde dat ik later als ik groot was, in zijn boerderij ging wonen. Ik zie ik mijn uitbundig zwaaiende vriendin staan en aanschouw terwijl ik de werf oploop paarden, geiten en prachtig groene beukhagen om hun weiland. Waar ik nu loop voelt aan als waar ik al lang van droom. Als we elkaar begroeten en naar binnen gaan, vallen de beelden verder op zijn plek. Een droom van een praktijkruimte, deze energie klopt, ik voel me ontspannen en de tijd doet er niet meer toe. Een boerderij met praktijkruimte 💖
Wat er gebeurde.
We delen onze liefde voor de natuur, holistisch werken en mensen ondersteunen. Gaan in gesprek, wisselen ideeën en energie uit en gunnen elkaar de wereld. En voelen en spreken uit hoe we daar allebei van opladen. Geen idee hoe laat het is, want in zulke gesprekken lijkt tijd niet te bestaan. Als ik me omdraai, kijk ik recht in de ogen van een geit. ’t Koppie schuin, staand op een oude boomstronk staat hij ons door de open schuifpui strak te observeren. We schieten spontaan in de lach, heerlijk deze energie!
Wat ik niet meer wil vergeten.
Het werd me op dat moment heel helder hoé belangrijk ik verbinding vind, elkaar zien en om daar bewust tijd voor in te plannen in soms veel te volle agenda’s. Dat was niet alleen tijdens Corona, zo realiseerde ik me. Ook voor die tijd plande ik dit veel te weinig in. Sparren met gelijkgestemden, om te praten wat je bezighoudt. Zorgen voor mijn binnenwereld door te onderzoeken wat mijn dromen zijn, even uit de tijd te gaan om op te laden, zodat ik een sprong vooruit kan maken.
Om af te sluiten
Na een heerlijke lunch besluit ik om mijn droom buiten weer binnen te lopen. En maak kennis met de geit, die heel relaxed staat te herkauwen en volledig in het nú doet waar zij zin in heeft en zich niet laat hinderen doordat wij kijken. Ze lijkt een ware ZEN-Meester. We begroeten de paarden, ik geniet van de zachte neus en het gesnuif in mijn haar wanneer die grote dame dichtbij komt om ons te begroeten. Ik geniet intens van het landschap en de droom die er al zo lang is, vandaag binnen te lopen. Met een nieuwe afspraak in onze agenda, nemen we afscheid.
Wat deed jij altijd graag, om op te laden, te genieten? Doe je dat nog steeds, of neemt de waan van de dag het soms van je over? Ik zou het mooi vinden als je dat met me wil delen, ik zie je mail graag!
Mocht je vanavond, dinsdagavond 6 juli om 19.30 uur mee willen kijken met mijn Masterclass BRENG JE BREIN TOT RUST, meer dan welkom om je hier in te schrijven.
