Is het je weleens opgevallen hoe je soms onbewust woorden uit gesprekken om je heen opvangt? Het overkwam me tijdens mijn boswandeling zondag en hoewel bewolkt, een zachte dag met nauwelijks wind, zalig. Dat trok mensen naar het bos en in onze zondagse overpeinzingen hoorde ik luid en duidelijk ‘en alles gaat natuurlijk via die rot app’. Twee dames kwamen kennelijk in een verhitte discussie achteropgelopen, zich niet bewust dat geluid in een bos best ver reikt.
Onwillekeurig moet ik glimlachen, omdat ik zelf eigenlijk een enorme hekel heb aan WhatsApp. Lang weigerde ik om die te installeren. Als hoog sensitief mens raak ik snel overprikkeld van allerlei ‘pings’ en oplichtende schermen, dus nee, dank je wel. Ik besloot stellig daar niet aan mee te doen en hield het bij sms’en.
Die afkeer van WhatsApp ontstond al snel na de introductie, in gesprekken met cliënten die aan alle kanten getriggerd werden door ontvangen berichten, maar ook doordat ze konden zien dat een bericht wat ze zelf verzonden, wél gelezen was, maar niet beantwoord. Complete rampscenario’s ontstonden in hun brein, aannames buitelden over elkaar heen, waardoor enorme stress ontstond met dito gevolgen.
Dat is dus ook precies wat je brein doet, verhalen maken. Met alle waarnemingen van jouw zintuigen maakt jouw brein een verhaal, waarop het volautomatisch besluit of dat veilig voelt of niet. Daarbij put het brein uit het verleden, wat je daarin hebt meegemaakt hebt en kiest het de meest snelle oplossing voor vermindering van spanning en stress. Dat levert niet per saldo ook het beste resultaat voor jou op, niet zelden blijven mensen eindeloos piekeren als ze niet direct in contact komen met de afzender.
Wat enorm mist, is de verbinding. Dat is net als met e-mails, social media en alle andere mediums om berichten te verzenden. Je kijkt die ander niet in de ogen, leest de lichaamstaal niet, waardoor je ook niet door kan vragen en kan waarnemen of jouw boodschap goed overkomt. Voor kleine berichten meer dan prima, maar wanneer emoties een rol gaan spelen, ontstaan zó vaak misverstanden en soms nog grotere problemen.
Ik heb die app uiteindelijk geïnstalleerd, ik weet nog precies wanneer. Een dierbaar familielid vocht voor zijn leven, midden in de eerste lockdown, zodat ik met mijn familie letterlijk in verbinding moest blijven, beltegoed of niet. Kon ik toen niet wachten op die ‘ping’, familieleden noemden het historisch dat ik eindelijk om was. En ja, ik was heel dankbaar dat die mogelijkheid er was. En tjsa, toen is die Whatsapp gebleven……
Terwijl de dames passeerden, realiseerde ik me hoezeer we als mensen verbinding nodig hebben, hoe veel mensen dat na bijna 2 jaar maatregelen en virus zo enorm missen. Zeker na alle afschuwelijke berichtgeving over The Voice, waarin de nare Apps’ in beeld komen. Een tsunami aan berichtgeving, social media ontploft, het triggert zoveel bij mensen wie dit overkwam. Overprikkeling in hun hoofd, een lichaam wat reageert met pijn en verkramping. Zoveel verdriet wat loskomt. Ik leef en voel met iedereen mee die dit moest doorstaan, ik sprak in het verleden al zovelen die dit overkwam.
Laten we met elkaar verbinden, app je dierbaren of ze te (beeld) bellen zijn, omdat je ze graag persoonlijk wil spreken en zien. Maak een live afspraak om te wandelen, elkaar in de ogen te kunnen kijken. Ons brein is gebouwd op nabijheid, het snakt ernaar. Mobiel even uit en hopelijk vanavond het bericht dat we weer meer écht met elkaar kunnen verbinden!
Mochten de gebeurtenissen rondom The Voice je triggeren en raken, weet dan dan je hier aan de bel kan trekken als je je hart moet luchten. Je staat niet alleen.
Agenda voor de komende periode:
De volgende Masterclass Breng je Brein tot Rust is op dinsdagavond 8 februari 2022 om 19.30 uur ingepland, meer dan welkom om erbij te zijn! Inschrijven kan met deze link
